...het Sportpaleis: ANOUK !
Een geweldig felle madam die ik gaarne smaken mag... Samen met mijn eigenste even geweldig felle madam ben ik haar afgelopen woensdag 19 maart in het Sportpaleis gaan bewonderen. In het
voorprogramma eerst The Postmen (een Nederlandse band opgebouwd rond rapper Remon Stotijn, de (ondertussen ex-) man van Anouk). Het was de eerste keer dat ik Anouk live aan het werk zou zien, en hoewel mijn hoofd en keel liever 'n rustig avondje thuis waren gebleven, stonden mijn hart en ziel op 'n stevig avondje Anouk !
Na het voorprogramma en de pauze weerklonk het startsein voor Anouk... De eerder technische en koel aandoende muziek bereidde ons voor op haar komst... En daar was ze, netjes uitgedost, haar haar strak in een paardestaart, streng maar toch kwetsbaar :-) De twee daarop volgende uren waren zeer gevariëerd, nieuw en oud(er) werk wisselden mekaar op gezonde wijze af, en het hele sportpaleis reageerde op elke song even enthousiast. Deze stoere vrouw vond ik bij momenten erg aandoenlijk, ze wilde wel een praatje slaan tussen de songs door, maar zoals ze zelf zei "ik ben geen prater", dus rijgde ze bekende en minder bekende songs naadloos aan mekaar. Haar muzikanten en achtergrondkoor klonken subliem in mijn oren, het gitaarwerk gaf me kippevel, en Anouks zang heeft me dikwijls positief verrast, waardoor ik me steeds meer fan begon te voelen. Eén tip voor de non-believers: ga dat zien, ga dat zien !
Een geweldig felle madam die ik gaarne smaken mag... Samen met mijn eigenste even geweldig felle madam ben ik haar afgelopen woensdag 19 maart in het Sportpaleis gaan bewonderen. In het
voorprogramma eerst The Postmen (een Nederlandse band opgebouwd rond rapper Remon Stotijn, de (ondertussen ex-) man van Anouk). Het was de eerste keer dat ik Anouk live aan het werk zou zien, en hoewel mijn hoofd en keel liever 'n rustig avondje thuis waren gebleven, stonden mijn hart en ziel op 'n stevig avondje Anouk !Na het voorprogramma en de pauze weerklonk het startsein voor Anouk... De eerder technische en koel aandoende muziek bereidde ons voor op haar komst... En daar was ze, netjes uitgedost, haar haar strak in een paardestaart, streng maar toch kwetsbaar :-) De twee daarop volgende uren waren zeer gevariëerd, nieuw en oud(er) werk wisselden mekaar op gezonde wijze af, en het hele sportpaleis reageerde op elke song even enthousiast. Deze stoere vrouw vond ik bij momenten erg aandoenlijk, ze wilde wel een praatje slaan tussen de songs door, maar zoals ze zelf zei "ik ben geen prater", dus rijgde ze bekende en minder bekende songs naadloos aan mekaar. Haar muzikanten en achtergrondkoor klonken subliem in mijn oren, het gitaarwerk gaf me kippevel, en Anouks zang heeft me dikwijls positief verrast, waardoor ik me steeds meer fan begon te voelen. Eén tip voor de non-believers: ga dat zien, ga dat zien !
Geschreven door: Ragazza
